Razem zdobywamy szczyty: Wysoka Kopa

Za strzałkami

Na dzień 20.08.2015 została zaplanowana wyprawa na Wysoką Kopę - najwyższy szczyt Gór Izerskich (1126 m n.p.m.). Rozpoczęło się nieciekawie. Zamiast na Przełęcz Szklarską zjechaliśmy wcześniej na parking i udaliśmy się w drogę. Na szczęście nigdzie nie było widać szlaku i z pomocą mapy udało się ustalić, że przełęcz znajduje się kawałek dalej, więc wróciliśmy się i zaczęliśmy wyprawę od nowa. Tym razem trafiliśmy na Przełęcz Szklarską w Jakuszycach i ruszyliśmy za zielonymi oznaczeniami w górę.

Przez całe 5 dni mieliśmy idealną pogodę na górskie wycieczki - słoneczko, lecz nie za gorąco, dlatego mogliśmy się zachwycać pięknymi krajobrazami. Szlak prowadzi ładnym, niemalże płaskim traktem, gdzie po prawej stronie towarzyszą nam ładne widoki. Nie przestraszcie się jeżeli nie zobaczycie przez chwilę oznaczenia szlaku. My wróciliśmy się do ostatniego oznaczenia i okazało się, że cały czas szliśmy w dobrym kierunku i w ten sposób straciliśmy ok. 10 min. Po jakimś czasie schodzimy lekko w dół żeby dostać się na asfaltową drogę. Taką trasą dochodzimy do Rozdroża pod Cichą Równią i dalej asfaltem niebiesko-zielonym szlakiem aż do pierwszego czerwonego oznaczenia. Gdy zobaczymy szlak czerwony skręcamy w lewo w las przekraczając strumyczek. Pod drzewem udało nam się znaleźć jeden geocache (wyjaśnienie tutaj: >klik<). Należy iść za czerwonymi oznaczeniami aż do momentu, gdzie szlak skręca lekko w prawo a obok oznaczenia widzimy pień złamanego drzewa. Zamiast iść za szlakiem idziemy wtedy dalej prosto, za choinki. Tam od razu ujrzymy dziurę, gdzie kiedyś był mostek i musimy przejść przez rzekę i iść cały czas wyraźną ścieżką. W tym momencie trzeba szczególnie zwrócić uwagę na otaczający nas świat, dlatego że co kawałek ułożone są strzałki z drewna wyznaczające drogę na szczyt Wysokiej Kopy. Szczególnie ważna jest ostatnia strzałka, gdzie z wyraźnej ścieżki musimy skręcić w prawo. Takim sposobem w 2:02 h zdobywamy Wysoką Kopę. Szczyt jest płaski a na nim tradycyjnie tabliczka i kupa kamieni, za to widoków żadnych. Pamiętajcie, z której strony przyszliście, bo będąc na szczycie później ciężko trafić na ścieżkę powrotną. Wybrany przez nas szlak nie jest trudny, ponieważ ma mało metrów przewyższenia, natomiast jest dosyć długi. Dodatkowo w drodze powrotnej przyczyniliśmy się do "tworzenia szlaku" i w miejscu, gdzie należy zboczyć z czerwonego szlaku postawiliśmy na pniu kamień ze strzałką.